De honden sloegen aan en als ze dat doen, dan kan ik ook maar beter gaan kijken, dan is er namelijk écht iets!
Dus ik naar buiten richting mijn hek (waar het stikdonker is en alleen aan het eind van mijn oprit een lantaarn staat).
Met het licht van mijn buitenlamp in de rug en toch wel enigszins bedacht op wat (of liever: wie!) ik ga aantreffen tuur ik het donker in.
Er begint niemand te praten ofzo en precies als ik besluit dat ze het toch echt fout hadden en al bijna begon te mopperen, dat ze mij wreed uit mijn nachtrust hadden gehaald, begint er op 4 meter afstand KEIHARD een ezel te balken!
Ik weet niet waar ik harder van zou zijn geschrokken, een mens voor mijn hek om 3 uur 's nachts, of die ezel, maar die ezel schrok in elk geval wél van mij en zette het luid snuivend op een lopen!
Blaffende honden is hij schijnbaar wel gewend, maar vrouwen in witte hemdjes kennelijk niet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten