Bij de baai is nog een oude dam te vinden en véél zwijntjes!
Vanaf de dam kun je ook nog richting de "Soutpan van de ingezeetene" (geen schrijffout!) Deze zoutpan lag zo afgelegen en moeilijk te bereiken dat hij beschikbaar gesteld werd voor de bewoners. Je mocht zoveel zout meenemen als je kon, als je het zelf maar vervoerde.
Hij staat nu meest van de tijd droog, maar je kunt nog steeds stukjes muur zien, zoals ook bij de zoutpannen van Jan Kok.
Je kunt nog terug via een rooi, dat is minder zwaar lopen. Een rooi is een natuurlijk uitgesleten waterpad dat meest van de tijd droog staat. Als er veel regen valt stroomt al het water daar doorheen. Het zijn soms echt heel oude rooien. Erg mooi om te zien.
Je hoeft ze niet te verplaatsen, want ze nemen altijd weer het oude spoor. Zo heb ik ook een (ondiepe) rooi in mijn tuin, van achter naar voren. Helemaal vanaf de berg waar ik tegenaan woon, tot beneden aan mijn straat. Mijn oprit heeft dus ook een prachtige geul in het midden...
Hoe meer je hem dichtgooit, hoe meer zand je verliest. Het spoelt de volgende keer gewoon weer weg.
Hierbij nog een paar foto's van onderweg:
Kalebassen groeien ook gewoon uit de stam:
Stekelig hart:
De Brasia met zijn "gevlochten" stam:
Luchtwortels, zo dik dat het wel touw lijkt:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten