Je hebt van die dagen die de rest van je leven in je geheugen gegrift staan... Vandaag is zo'n dag voor mij.
Vandaag precies 23 jaar geleden was de laatste dag die ik zonder pijn begon, zonder daar ook maar een moment bij stil te staan. Zonder pijn, tot het ongeluk later die dag...
Vlak na het ongeluk kon ik me niet voorstellen dat ik verder moest met zoveel pijn. Nu kan ik me niet voorstellen hoe het zou zijn om geen pijn te hebben. Al was het maar 5 minuten...
Zou ik dat nog wel herkennen als het zou gebeuren? Misschien wel niet.
Hoe zeer ik het ook haat, elke dag weer, het is er gewoon. En hoe hard ik mijn best ook doe om net te doen of 'het' niet bestaat en niet elke minuut van de dag zich met mij bemoeit, 'het' gaat er alleen maar harder tegenin...
Winnen zal ik het wel nooit maar 364 dagen per jaar heeft 'het' aan mij een flinke trut, maar elk jaar op deze dag vraag ik me af: hoe zou mijn leven geweest zijn als die dag niet alles fout ging?
Ik zal het nooit weten, maar toch vraag ik het me elk jaar weer even af. Best stom!
Morgen ben ik weer een trut. Voor 'het' dan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten