Nou vandaag na mijn werk bij de mevrouw op 'bezoek' gegaan van de aangereden hond. Ik mocht mee naar hem, hij zat op de porch. Hij wil niet eten, heeft natuurlijk veel pijn, maar hij heeft geen wonden en (zeer waarschijnlijk) ook geen inwendige bloedingen. Hij had ook helemaal geen zwellingen verder. Er is duidelijk wat stuk, hopelijk krijgen ze daar morgen meer duidelijkheid over.
Toen Olly aangereden was had zijn dijbeen zo hard gebloed dat hij bloedtransfusies nodig had om het te redden. Bij deze hond zag je nergens een zwelling, maar hij kan niet lopen zei de mevrouw. Hij sleept zich wel wat van de ene naar de andere plek en morgen heeft ze een afspraak bij de dokter. Die is dan in het dorp vlakbij en haar zoon neemt hem dan voor haar mee daar naartoe.
Ik heb verder niet gevraagd wat ze van plan zijn... Dat voelde te bemoeizuchtig.
Ik kon zien dat er op hem gelet word en ze vond het erg aardig dat ik kwam kijken. Ik mocht altijd nog weer komen en ze bedankte me dat ik gestopt was om de hond op te vangen.
Dus ik geloof dat die mensen naar hun beste kunnen voor de hond zullen zorgen, het is in elk geval niet een mens van 'zoek het maar uit'.
Verder doet iedereen het nu eenmaal toch op zijn eigen manier en ik begrijp ook wel dat niet iedereen zijn hond kan of wil laten opereren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten