Ben toch wel een beetje trots op mezelf dat ik het geflikt heb Voor veel mensen misschien een eitje zo'n berg beklimmen (alhoewel echt iedereen zwaar hijgend boven kwam), maar voor mij een hele opgave. Maar ik heb toch maar mooi weer mijn grenzen verlegd en weer een mooie herinnering in mijn hoofd opgeslagen!
Hoogste punt!
Het was geweldig leuk om in het donker naar boven te klimmen. Tot het laatste - enorm steile stuk met rotsen, takken en bomen waar je overheen, onderdoor en tussendoor moet klauteren - kon ik het doen met maanlicht. Bij het lastige stuk toch maar de zaklamp erbij gepakt.
Steile stuk op de terugweg, toen het licht was...
Kris kras tussen, over en onder bomen en wortels door!
Links van de man zijn hoofd zie je nog iemand. Zo zie je hoe steil het is!
Toen ik bijna boven was, was de zon net opgekomen, maar er zat een wolk voor. En precies toen ik op de top klom (via de moeilijke kant natuurlijk, want waarom zou je makkelijk doen als het moeilijk kan ) kwam de zon boven de wolk uit!
En KOUD dat het daar was!! Je zweet je onderweg naar boven compleet leeg en eenmaal daar ben je dus kletsnat, nou geloof me, dan wil je wel afkoelen...
In tegenstelling tot de meeste mensen die 3 minuten boven waren en weer terug gingen, ben ik best een poos boven gebleven. Beetje met mensen gekletst en van het uitzicht genoten.
Leuk om te zien ook dat echt allerlei mensen die berg op gaan! De dapperste was in mijn ogen toch wel een knulletje van een jaar of 7! Die ging als een speer. Zo leuk!
Terug naar beneden heb ik met 3 andere mensen gelopen. Zij namen net als ik uitgebreid de tijd om alles te zien (aangezien het nu licht was, leek het wel een nieuwe route) en we hebben veel foto's gemaakt.
Bromelia's (foto boven). In NL een kamerplant, hier groeit hij in het wild!
Daar stonden we net nog bovenop:
Zij waren met de auto het park ingereden en ik was gaan lopen vanaf de ingang, dus het laatste half uur heb ik alleen gelopen. Voordeel daarvan is dat je niet praat en dus toen ik bij een watertje kwam zag ik twee witstaart hertjes (lokaal: bina) staan. Ze zijn erg schuw, dus gingen er wel meteen vandoor (en dus geen foto!), maar ik zag ze toch maar mooi!
Ook de blauduif (geen typefout, hij heet hier zo) die ik nog niet eerder gezien had heb ik gespot. We zijn even het pad afgegaan naar een beekje (was maar net naast het pad hoor, voor je denkt dat ik illegaal bezig was) en daar zat een hele groep.
Ook de blauduif (geen typefout, hij heet hier zo) die ik nog niet eerder gezien had heb ik gespot. We zijn even het pad afgegaan naar een beekje (was maar net naast het pad hoor, voor je denkt dat ik illegaal bezig was) en daar zat een hele groep.
En zóveel orchideeën! Hoe hoger je komt, hoe meer er zijn. In de bomen, in de cactussen... Jammer genoeg bloeiden ze nu niet, maar ach, je kunt niet alles hebben
Ik ben om 5.10 uur omhoog gaan lopen en ik was om 11.40 uur weer bij de auto. En wow wat protesteert mijn lijf nu, maar joh, het was het dubbel en dwars waard!
PS: Uiteraard lang niet alle foto's geplaatst. Dat werden er íets teveel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten